Рымска-каталіцкая парафія Найсвяцейшай Панны Марыі ў Бялынічах
г. Бялынічы, вул. Калініна, 37
пробашч парафіі – кс. Юзаф Серпейка
тэл.: +(375)29 5708587
Email: Этот адрес электронной почты защищен от спам-ботов. У вас должен быть включен JavaScript для просмотра.
Інтэрнет-старонка: http://belynichi.by/
Расклад багаслужэнняў: нядзеля - 10.00; буднія дні – 9.00; субота – 18.30 (магчымы змены ў раскладзе)
З гісторыі парафіі:
Каталіцкі касцёл на бялыніцкай зямлі існаваў ужо ў 1579 г. — княгіня Анастасія Мсціслаўская ў даравальнай грамаце Бялынічей і Цяцерына троцкаму ваяводу Стэфану Збаражскаму ўзгадвае „костел закону римского”.
Леў Сапега, канцлер Вялікага Княства Літоўскага, заснаваў у Бялынічах кляштар кармелітаў у 1624 г.
З 1634 г. вядомы абраз Маці Божай у новавыбудаваным драўляным касцёле. Ці быў ён ад пачатку цудоўным альбо вельмі старадаўнім? - але ўжо ў 1641 г. ягоная копія знаходзілася (і знаходзіцца да сённяшняга дня) у Варшаве, на Лешне.
Падчас расейскага наступлення 1654 г. Абраз быў вывезены Сапегам да ягонага замку ў Ляховічах. Толькі ў 1761 г. вярнуўся у Бялынічы, ў новавыбудаваны каменны касцёл, дзе з папскага дазволу на галавы Маці Божай і Езуса кароны ўклаў 20 верасня 1761 г. (паводле старога стылю) смаленскі біскуп Юры Гыльзен. Звярніце, калі ласка, ўвагу на форму гэтых каронаў – гэта вялікакняжацкія шапкі!
Пасля раздзелаў Рэчы Паспалітай (а ў 1772 годзе Бялынічы апынуліся на самім кардоне, адкуль і назовы навакольных вёсак – Кардон, Мяжонка, Рубеж і інш.) горад быў пазбаўлены права на самакіраванне. Нейкія настойлівыя мяшчане, што накіроўваліся нават да Пецярбурга з прашэннем вярнуць ім гарадзскія правы, былі ў 1828 г. сасланы ў Сібір! Нават выява гэрбу была згублена і не знайшлася да сённяшняга дня – усяго некалькі такіх гаротных гарадоў у Беларусі). Але дзякуючы таму ў новым гэрбе знаходзіцца Маці Божая Бялыніцкая.
12 красаваіка 1876г. царскія ўлады пасля 40-гадовай прапагандыстскай падрыхтоўкі забралі касцёл у католікаў і перадалі яго праваслаўным.
У нашым краі акрамя засценковай „падруцкай” (па рацэ Друцці – ад Друцка праз Круглае, Бялынічы, Быхаў да Рагачова) шляхты жылі вялікія магнаты – князі Друцкія і Агінскія. Гэтым апошнім пасля Сапегаў належылі Бялынічы. Міхал-Кляофас Агінскі свой паланез „Развітанне з айчынай” напісаў менавіта пра бялыніцкі край!
Страціўшы бялыніцкі касцёл, каталікі пабудавалі ў 1903 г. новы, у аддаленых 10 км. Свяцілавічах. Але пасля выгнання адтуль апошняга ксяндза ў 1928 г. савецкая улада забрала і гэты храм. У 1960-тыя гады быў узарваны вялічыны касцёл і кляштар у Бялынічах.
У 1993 г. парафія адрадзілася. У 2008г. душпастырам парафіі быў прызначаны кс. Караль Тамэцкі.