Рыма-каталіцкі святар, біскуп, апостальскі адміністратар Мінскі і Магілёўскі, беларускі і латышскі рэлігійны і грамадскі дзеяч Баляслаў Слосканс нарадзіўся ў былой Віцебскай губерні ў Стэрнянах пад Рэжыцай (цяпер гэта Латвія) у каталіцкай сям’і Бярнарда і Цыцыліі Слоскансаў.
Навучаўся ў каталіцкай духоўнай акадэміі ў Петраградзе.
21 студзеня 1917г. – прыняцце святарскіх пасвячэнняў (з рук біскупа Яна Цэпляка); пасля закрыцця Акадэміі - пастырскае служэнне ў храме св. Кацярыны на Неўскім праспекце, а таксама дапамога ў каталіцкіх парафіях у прыгарадах Пятраграда, як і ў Шліссельбургу, Кранштадце, Пятразаводску.
1924-25гг. – душпастырская паслуга ў Маскоўскім храме свв. Пятра і Паўла, а пасля ўпарафіі св. Барбары ў Віцебску.
1926г. – паўторнае прызначэнне ў парафію св. Кацярыны.
10 мая 1926 г. – біскуп Мішэль д’Эрбіньі, адмысловы пасланнік папы Пія XІ, у храме св. Людовіка ў Маскве, тайна здзяйсняе біскупскае пасвячэнне кс. Баляслава Слосканса і прызначае яго апостальскім адміністратарам у Магілёве (са жніўня 1926г.) і Мінску (з 1927г.). У сваіх выступах ён імкнуўся выкарыстоўваць і беларускую, і польскую мовы. Каб растлумачыць стаўленне да моўнай палітыкі, ён аднойчы падчас наведвання Гомельскай парафіі звярнуўся да прысутнай у касцёле інтэлігенцыі па-польску: «Казанне мае на мэце выясніць усім вернікам, без розніцы ступені іхняе асветы, найважнейшую справу іхняга жыцця, справу збаўлення душы. Дык гаварыць аб гэтым у такой мове, якой добра не разумеюць шырокія масы, было б дарэмнаю гаворкаю, а казаць два казанні ў розных мовах я не маю часу. Дзеля гэтага прашу інтэлігенцыю прыстасавацца да мовы шырокіх кругоў вернікаў і выслухаць казанне ў беларускай мове».
За сваю актыўную дзейнасць на пасадзе апостальскага адміністратара Баляслаў Слосканс у верасні 1927 года быў арыштаваны і высланы ў Салавецкія лагеры. Смяротнасць у лагерах сярод зняволеных была тады даволі вялікая. У 1929 годзе на востраве Анзэр з 1000 зняволеных памерла 700. Здароўе і біскупа Баляслава ў 1930 годзе было вельмі падарваным ад працы і холаду. Але ён выжыў і адбыў тэрмін зняволення, які яму прысудзілі.
17 верасня 1930 года ў яго скончыліся тры гады зняволення. 13 кастрычніка ўладыку Баляслава паклікалі ў канцылярыю лагера і сказалі збірацца «з рэчамі» на ад’езд. І ён пачаў рознымі шляхамі і транспартам дабірацца да Ленінграда. Прыехаўшы ў горад на Няве, Баляслаў Слосканс вырашыў наведаць біскупа Малецкага. Але той так спалохаўся яго візіту, што ўладыка Баляслаў вырашыў больш нікога не турбаваць і паехаў на Магілёў, каб зноў працягваць душпастырскую працу сярод сваіх вернікаў.
У Магілёве Слоскансу неабходна было спачатку атрымаць дакументы на прыпіску, таму ён пайшоў у ДПУ. Там яго сустрэлі са здзіўленнем. Маўляў, сёння дакументы на прыпіску не так проста дастаць, бо цяпер біскуп Слосканс з’яўляецца для ўсіх каталікоў контррэвалюцыянерам. Супрацоўнікі ДПУ прапанавалі яму пакінуць Магілёў і паехаць у Смаленск. Але пастыр адмовіўся: «Не, я хачу застацца ў Магілёве, а калі я тут такі непажаданы госць, дык можа вы зноў мяне арыштуеце і вышлеце куды вам падабаецца?..» Здзіўленыя дэпэушнікі адказалі: «Гм, калі так, дык пачакайце крыху…»
І доўга чакаць не давялося. Праз дзесяць дзён пасля прыезду біскупа ў Магілёў, яго зноў арыштавалі і высылалі ў Сібір.
Падарожжа на высылку прыйшлося адбываць этапамі. У сакавіку 1931 года ён прыбыў у Енісейск. Адтуль праз два месяцы яго перавялі ў Стара-Юруханск, а на новы 1932 год — у Краснаярск. Там біскуп Баляслаў мусіў сам знаходзіць сабе працу і харчаванне. Але ратавала рыбалоўства. Праз год яму паведамілі, што яго пераводзяць у Маскву.
Праз тыдзень знаходжання ў маскоўскай турме, 20 студзеня 1933 года біскупа выклікалі ў суд, дзе яго чакаў пасол латвійскага ўраду, які паведаміў яму, што, дзякуючы латвійскаму ўраду і апостальскаму пасаду, савецкі ўрад пагадзіўся яго выменяць на аднаго камуніста, і дзеля гэтага ўжо заўтра можна выехаць у Рыгу.
Гэтую прапанову пастыр пагадзіўся прыняць не адразу, кажучы, што яго абавязак — берагчы даручаную яму паству, бо вернікі ведаюць, што архіпастыр іх не пакінуў і за іх сёння церпіць і моліцца. На гэта пасол адказаў, што, калі ёсць такая мажлівасць адсюль выратавацца, то яе трэба хутка выкарыстаць. Баляслаў Слосканс паслухаў пасла — і праз некалькі дзён ён быў ужо ў Рызе. А з Рыгі праз пэўны час яго віталі ў Рыме. Там ён прабыў некалькі месяцаў. А потым паехаў у вандроўку па Еўропе, сустракаючыся з вернікамі, і вярнуўся ў Рыгу, дзе працаваў у семінарыі і ва ўніверсітэце.
Падчас Другой сусветнай вайны гітлераўскія ўлады пастаянна перашкаджалі біскупу Слоскансу выконваць яго архіпастырскія абавязкі на Беларусі. А ў 1944 годзе нямецкае гестапа вывезла яго ў Германію ў лагер для ваеннапалонных Шнайдэмюле, адкуль яго, дзякуючы нямецкім епіскапам, вызвалілі.
Пасля вызвалення Слосканс жыў у горадзе Айхштэт у Баварыі, а затым у манастыры капуцынаў у Лор-на-Майне. Там святар знаходзіўся да 1947 года. Пасля беларусы-вернікі запрасілі яго ў Бельгію. Адтуль апостальскі пасад камандзіраваў святара візітаваць беларускія асяродкі ў Францыі, Бельгіі і Германіі. Дарэчы, варта дадаць, што Баляслаў Слосканс паважна спрычыніўся сваім заступніцтвам і да арганізацыі беларускага цэнтру ў Лювене (Бельгія).
Афіцыйна біскуп Баляслаў Слосканс быў апостальскім візітатарам для беларускіх грэка-каталікаў з 19 снежня 1952 года, а з 14 лютага 1953 года — і адказным за душпастырства для беларусаў лацінскага абраду ў Заходняй Еўропе. Але ўжо ў папярэднія гады ён наведваў і падтрымліваў духоўна многіх беларусаў-эмігрантаў і асабліва дапамагаў беларускім студэнтам, якія вучыліся ў каталіцкім універсітэце ў Лювене. Ён шчыра быў зацікаўлены духоўным і культурным развіццём сярод беларусаў на Захадзе, асабліва маладых студэнтаў і інтэлектуалаў.
Для духоўнага і культурнага жыцця беларусаў на Захадзе вельмі важнай была таксама падтрымка, якую біскуп Баляслаў аказваў вядомаму беларускаму музыку Міколу Равенскаму — аўтару музыкі беларускага рэлігійнага гімна «Магутны Божа».
Актыўны ўдзел біскупа Баляслава Слосканса ў духоўным і культурным жыцці беларусаў замежжа вызначаўся і ў матэрыяльнай, і ў маральнай дапамозе, якую ён надаваў беларускім каталіцкім часопісам «Źnič» («Зніч»), што выдаваўся ў Рыме Пятром Татарыновічам, і «Божым шляхам», які выдаваўся ў Парыжы Львом Гарошкам. Адным словам, фінансаваў гэтыя выданні і матэрыяльна дапамагаў кампазітару Міколу Равенскаму.
Вялікая заслуга біскупа Баляслава Слосканса для душпастырскіх патрэбаў беларусаў на эміграцыі была і ў тым, што ён, як апостальскі візітатар для беларусаў замежжа, падтрымаў ліст, які беларускія святары напрыканцы іх агульнай сустрэчы ў Рыме прадставілі Папе Яну XXIII 6 лютага 1960 года. У лісце была просьба прызначыць для беларускіх католікаў уласнага біскупа. Ліст-мемарыял быў падпісаны біскупам Баляславам Слоскансам і беларускімі святарамі, якія займаліся душпастырскай апекай беларускіх эмігрантаў абодвух абрадаў у Заходняй Еўропе. І сапраўды, 2 ліпеня 1960 года Папа Ян ХХІІІ намінаваў айца Чэслава Сіповіча — рэктара беларускай місіі ў Лондане, першым беларускім біскупам ад часу знішчэння ў 1839 годзе царскімі ўладамі Расійскай імперыі структур унійнай грэка-каталіцкай царквы.
У 1962-65гг. – біскуп Слосканс прымае ўдзел у II Ватыканскім Соборы.
18 красавіка 1981г. – біскуп Баляслаў адышоў у вечнасць.
10 кастрычніка 1993г. - парэшткі біскупа перавезлі ў Базіліку Божай Маці ў Аглоне (Латвія).
2000г. – па ініцыятыве Епіскапату Латвіі Святы Пасад распачаў беатыфікацыйны працэс біскупа Баляслава.
20 снежня 2004г. – папа Ян Павел ІІ падпісаў дэкрэт аб гераічнасці цнотаў біскупа Баляслава Слосканса.
Малітва аб беатыфікацыі Слугі Божага біскупа Баляслава Слосканса.
паводле дазволу Мінска-Магілёўскай Мітрапалітальнай Курыі № 42/К/07 ад 23.01.2007
Божа, наш міласэрны Ойча, Ты паклікаў Слугу свайго біскупа Баляслава Слосканса, каб ён вёў Твой народ. Падчас пераследу і мучэнняў, у жудасным зняволенні і пакутах, у вымушаным выгнанні ён заставаўся верным вызнаўцам веры ў Цябе і любові да Цябе, верны свайму бісупскаму дэвізу: быць жывою ахвярай за ўсіх людзей, з якімі яго яднала братэрская сувязь. Просім Цябе, каб дзякуючы збаўчай ахвяры Твайго Сына Езуса Хрыста, а таксама заступніцтву і прыкладу Твайго Слугі Балеслава Слосканса мы кіравалі нашыя імкненні адпаведна Тваёй святой волі і згодна з Тваімі намерамі. Дзеля праслаўлення Імя Твайго няхай хутчэй завершыцца перад вачамі ўсіх дзяцей Тваіх працэс яго беатыфікацыі. Амэн.
Апрацавана на падставе:
Сяргей Чыгрын, Святар, які прайшоў праз Салаўкі і Сібір, у: https://novychas.by/asoba/svjatar-jaki-prajszou-praz-salauki-i-sibir
Cлуга Божы Баляслаў Слосканс, у: http://old.catholic.by/2/belarus/saintsbelarus/112471-sloskans.html
СЛОСКАНС Баляслаў, у: http://www.marakou.by/by/davedniki/represavanyya-litaratary/tom-ii?id=19797
Слуга Божы біскуп Баляслаў Слосканс, маліся за нас!, у: http://www.kasciol.by/index.php/ru/naviny/item/62-biskup-balyasla-sloskans
http://www.mstislavl.narod.ru/Sloskans.htm
